Archipel van de hond (Philippe Claudel)

Het verhaal speelt zich af op een schijnbaar onbeduidend eiland gelegen in een archipel met de vorm van een hondenmuil.
Het voert ons ahw gaanderwege langs de actualiteit van anno 2000 tot nu , zijnde 2019...
Op een heel bijzondere wijze worden thema's die ons allen raken op z'n Claudels aan ons voorgesteld. Raadselachtig, rakend en tot nadenken stemmend ...
Stevig aanwezig is er de onderwijzer, de Burgemeester, de Zwaardvis, de Pastoor, een meisje en een oude grijze dame.Al lezend val je van de ene verbazing in de andere.

In de tweede helft van het boek wordt er vanalles over ons menszijn uitgebraakt..... , niet altijd even fraai..., maar het zet de lezer (met garantie) zeker aan tot het overdenken van de aangereikte thema's.
Kortom, een bijzonder aangrijpend verhaal met gekke bokkesprongen. De sferen die erin voorkomen kun je proeven en zelfs ruiken.

Enige passages die de revue passeerden...

'de onderwijzer ...sprak met de stem van een verlegen knulletje die niet paste bij zijn grote, sterke geraamte.'

... om de laatste schapen van de kudde niet in de steek te laten, die hij tijdens de preek echter ooit geschokt had met de opmerking dat God met prepensioen was.'

'Alcohol doet niets anders dan het dunne vlies wegtrekken dat een stopfles afsluit vol tarantula's, pissebedden en kakkerlakken. De alcohol is het vergif niet. Die laat het alleen ontsnappen.' Voor mij een memorabel boek.